Sherlock Holmes - odc. 3

- Nie. Ja nie miałem żadnych problemów – rzucił od niechcenia Black,
po chwili zastanowienia stanowczo dodał – Moja żona też nie.

- Widzę, że jest pan bogaty. Pana praca wymaga częstych wyjazdów z domu, tak? – zapytał Holmes przekrzywiając głowę. – Jest pan ważnym pracownikiem jednego z londyńskich banków – powiedział, chociaż myślał o zupełnie innym rodzaju biznesu.

- Tak – Black miał przestraszoną minę, widać było, że zaskoczyło
go zachowanie Holmesa. – Skąd pan to wiedział ?

- Swobodnie poruszał się pan po Londynie, czyli musi pan tam często bywać. Poza tym na podeszwie ma pan logo banku. Szedł pan zapewne prosto z pracy. – skłamał detektyw.

Nagle Peter pobiegł w stronę pokoju, który należało do Alex. Kiedy otworzył drzwi, krzyknął z przerażenia. Kobieta leżała na łóżku, dookoła niej było pełno krwi. Sherlock przeszedł obok właściciela, podszedł do łóżka i spojrzał na kobietę.

- Zginęła z powodu utraty krwi, ranę zadano nożem w brzuch, zapewne uszkodzono wątrobę. – rzekł – Z tego co widzę ma jeszcze sporą ranę z tyłu głowy. – powiedział to tak obojętnym tonem, że aż ciarki przebiegły po plecach Watsona, który też stał w drzwiach. Co ciekawe Holmes nawet nie dotknął zwłok. – Trzeba poinformować policję o włamaniu i zabójstwie.

Detektyw wyszedł przed dom, zboczył z dróżki i obszedł budynek dookoła, dokładnie przyglądając się śladom kobiecych butów, które były odbite w zaschniętym błocie. Z tyłu domu znalazł miejsce po ognisku i ślady po wozach, które odjechały
w stronę drogi, która biegła jakieś sto, może sto dziesięć jardów od tego miejsca. Zobaczył też miejsca wygniecione w podłożu, które miały kształt kwadratów
lub prostokątów, było ich kilka, o różnej wielkości. Znalazł również sznur, kobiecą chustkę w kwiaty i kartkę papieru, którą dokładnie przeczytał. Po czym odwrócił się
i odszedł w stronę domu. Wszedł do środka tylnymi drzwiami, usiadł i ogrzewał się przy piecu, gdyż mimo wczesnej jesieni, było niezwykle zimno. A właściciel domu razem z doktorem Watsonem wpatrywali się w niego wyczekującymi spojrzeniami,
na co Sherlock nie reagował.

- Watsonie, wracamy do Londynu, jeszcze dzisiaj, popołudniowym pociągiem – rzekł Holmes, po czym wstał i nalał sobie gorącej herbaty.